top of page

foto Zhangzui via Unsplash

ODE AAN DE NIEUWE AARDE

15 juni 2020

Ook te beluisteren via deze link op mijn You-tube kanaal Marit Karssens

Het is zaterdagavond, ik ben heerlijk buiten gaan zitten op mijn heerlijke bankje. Het waterelement in de tuin borrelt en klatert, verder hoor ik een merel een prachtig avondlied fluiten. In de verte is het geklapwiek te horen van aan- en afvliegende duiven. De tuin is, na de flinke regenbuien van de afgelopen nacht, ineens een groene oase, de regen heeft het groen zo goed gedaan, zelfs het gras lijkt nu al groener!

Ik kijk vanaf de bank, waar ik een beetje verscholen zit naar de flink gesnoeide Acacia, mijn lievelingsboom, een grote prachtboom. Wat vond ik het naar dat er zo flink gesnoeid moest worden, maar een parkboom in een tuin moet je bijhouden. Gelukkig komen er nu zelfs aan de meest kale takken flinke uitlopers. Wat is het hier een paradijs op Aarde, de tuin is nog nooit zo mooi geweest als dit jaar. Veel van mijn energie is naar de bloemen gegaan, met een prachtig resultaat, het is hier één bloemenzee op het terras. Ik wil graag weer schrijven, hoop geven, steun laten voelen. Vandaar dat ik onverwacht hier zit en stil probeer te worden in mijzelf, dat valt vaak niet mee.

Ik zucht en denk: Waarom hoor ik nou niet gewoon een stem die tegen mij spreekt, dat zou toch zo veel gemakkelijker zijn dan de ingegeven wijsheid tussen mijn eigen gedachtengeratel uit te filteren! En meteen ‘hoor’ ik, weet ik: ‘Je hoort me toch?’ Ik schiet ervan in de lach, ja, zo gemakkelijk is het. Ik ‘hoor’ meteen het antwoord in mijn gedachten. Okee, daar gaan we!

Ik begin met een eigen vraag: Mag ik een droom voorleggen?

Een week of twee geleden stond ik in mijn droom aan de rand van een peilloos diepe, donkere afgrond. Niet zozeer dat ik de diepte zag, maar ik wist het: voor mij was het oneindig diep. Als ik schuin naar boven in de verte keek, zag ik daar heel hoog schuin in de verte glas-in-lood ramen van een gigantisch grote kathedraal. Voor mij was niets. Achter mij de aanwezigheid van velen zoals ik.

Ik wist dat ik moest springen, duiken in de zwarte donkerte, in de diepte voor mij. Ik stond voorop. Het voelde niet alsof ik gedwongen werd, ik was heel rustig en wist vol vertrouwen:

Dit heb ik eerder gedaan! En toen sprong ik, en stopte de droom. Toen ik ontwaakte herinnerde ik me deze droom zo goed, met alle details, dan weet ik altijd: deze droom heeft een diepere betekenis voor mij.

K./I.H.R.: Wat denk je zelf?

Ik: Het leek op opnieuw geboren worden. Ik vond die gigantische kerk zo bijzonder, het was er zo groot, zo diep, er was niets dan die donkerte voor mij en het licht dat van boven door de ramen scheen. Het voelde wel fijn, goed. Ook wel stoer dat ik zonder te aarzelen sprong.

K./I.H.R.: Laten we bij het begin beginnen. De droom herinnert je aan de bewuste keuze die jij en velen met jou hebben gemaakt toen je naar de Aarde kwam. Je wist dat dit een heel bijzondere tijd zou zijn. Je wilde daarbij zijn en jouw taak binnen het grotere Geheel vervullen. Velen zijn op dit moment bezig met het diep in zichzelf voelen wat hun bijdrage aan de Nieuwe Aarde is. De Aarde heeft mensen nodig die hun innerlijke zon aansteken, die voelen en geloven dat hun licht er werkelijk toe doet!

De sprong in het diepe hebben jullie al gemaakt, vol vertrouwen en zoals je schrijft: je hebt dit eerder gedaan. Nu is het dan eindelijk de hoogste tijd om datgene te belichamen waarvoor je op Aarde gekomen bent:

De lichtfakkel die je met je mee hebt gedragen laten opvlammen en jezelf van binnen uit te vervullen met het licht dat meetrilt met de energie van de Nieuwe Aarde

Via jouw Zijn op Aarde krijgt dat licht bedding, een veilige bedding.

Jij verankert via jouw lichaam deze prachtige lichtenergie op Aarde, daar waar jij nu bent. Ieder op zijn eigen plaats, op zijn eigen moment.

Ik: Ik moet nu denken aan de zin uit mijn boek, destijds aan mij gericht:

‘Het is tijd om op te staan uit de gemakzuchtige anonimiteit en je plaats in te nemen vooraan in de rij’.

Deze regel geldt voor iedereen die de roep van de Nieuwe Aarde voelt. Het is tijd, mijn tijd, jouw tijd, het gebeurt NU. Dat waar wij al eeuwenlang op wachten, zo voelt het voor mij!

K./I.H.R.: In deze bijzondere, voor velen zware en onzekere tijd laat de Aarde haar roep steeds luider horen. Het is tijd om het roer om te gooien, om lering te trekken uit alles wat er momenteel gebeurt. De roep om verandering wordt luider en luider en de verandering begint bij jou. De bewuste mens weet waar wij op doelen, maar ook op energetisch gebied is het een tijd van grote veranderingen.

Voel je de vernieuwing die ‘in de lucht’ hangt? Voel je hoe je lichaam onmiddellijk reageert als je buiten bent in de natuur? Hoe lichtheid, frisheid en energie van hoop en leven je omringen en je hart doen bruisen van geluk? Voel je hoe je lijf gaat tintelen en stromen? Hoe je wel móet reageren met een glimlach, met een hart dat voelbaar open gaat vol vreugde?

De tintelende energie van de Nieuwe Aarde is al zo voelbaar. Zie de tekenen in de natuur, in de reacties van de dieren. Voel de zucht van verlichting van de elementalen, misschien niet zichtbaar maar wel voelbaar voor jou. De Nieuwe Aarde energie brengt hen hoop en leven. Hun werk op Aarde wordt verlicht door de hogere trillingsvelden die momenteel de Aarde bereiken. Zovelen kijken uit naar wat er zich nu afspeelt, met open blik, vol verwachting. De tijd van de grote verandering is aangebroken en dit raakt niet alleen de mens op Aarde, maar ook de sterrenvolken en de wezens uit de lichtwereld.

Laat jij je ook raken? Neem jij de verantwoordelijkheid over je eigen leven en help je mee om de Nieuwe Aarde vorm te geven?

Ik: Heeft U een mooie affirmatie die ons hierbij kan helpen?

K./I.H.R. Ga op blote voeten staan, of ga zitten met blote voeten op de Aarde. Maak contact met Haar, met moeder Aarde. Zeg dan hardop of in gedachten de volgende tekst:

Ik sta hier nu in verbinding met U.

U heeft mij gedragen, gewiegd en gevoed.

Nu wil ik u geven wat u mij geeft:

Mijn liefde, mijn licht, mijn leven.

In verbinding met U laat ik liefde stromen,

ik leef met respect voor al wat leeft.

Ik stuur U mijn licht om te verlichten

wat zwaar is en pijnlijk, U aangedaan.

Laat mij de Nieuwe Aarde voeden,

liefhebben, helen met heel mijn hart

Eén met uw Wezen, waardoor ik mag leven,

Eén met uw Licht dat ook brandt in mij.

Laten wij samen groeien en leven,

opdat al wat leeft, in uw omhelzing mag bloeien.

Ik dank U voor de grond onder mijn voeten,

Voor de aarding, voor het Zijn, het verankerd zijn in uw Wezen.

Ik deel vanuit mijn overvloed en neem precies genoeg.

Vanuit mijn hart leef ik, in verbinding met U.

Blijf dan nog even zitten, met je ogen gesloten en voel hoezeer het de bedoeling is dat jij er bent,

nu, in dit moment, op deze plaats. Geniet van dit gevoel en van de diepe, ontroerende verbinding

met de Aarde onder je voeten, voelbaar in je prachtige lichaam. 

In vrede,

Mr. Kuthumi en de I.H.Raad

door Marit Karssens

Deze despacho maakte ik samen met de Q'uro indianen uit Cusco, Peru, een ode aan Pachamama, Moeder Aarde

bottom of page